Friday, October 30, 2015

Love Stories 2

**  sinulat noong 2005.. Part 2 na po ito pero di ko ata kayang i publish ang Part 1. Di ko alam kung may part 3, di ko pa nahalungkat maigi ang aking mahiwagang diary ** 

May manila friends pa naman ako dito so malamang hindi na i-intindihan yung sinulat ko na love stories. Eh baka hanggang part 4, depende sa mood ko. Pwede ko naman englisin kaya lang ah..mahirap mag english, nung nag meet nga kami ng client kahapon para akong loka-loka.. nahirapan ako mag english sa kanong yun kailangan pa ng praktis. Yung yes ko naging yah yah yah.. parang loka-loka. Dapat manghimasok na ako sa call center para american english na accent ko.

So sa next installment ko, in our national language na.

Mali yung chronological order ng love stories ko naala-la ko nag start nga pala ako nung ako munting bata pa. mga 4-5 years old. (maharot na pala ako noon hehehe) May kapit bahay kami don sa Negros. Hindi pa ko nag sko-skol non or nursery pa cguro ako. Sa totoo lang di ko matandaan pero kasi pag umu-uwi ako sa bahay ng lola ko palagi niyang stino-story sa akin yung kakulitan ko nung bata pa ako.. ibang entry na yun.

Anyways, may childhood love ako. Ang pangalan nya ay si Chad, love ko daw siya kasi pag naughty girl ako.. sasabihin lang nila na "susumbong kita kay Chad", behave na ulit ako at ganon din siya, behave rin pag isusumbong na sakin. Nag meet kami ulit ha.. nung college nako. Pero sa later story na yun.

Nung nursery ako, syempre maraming activities. May sayaw dito may sayaw doon. My one and only partner ako. Si Barry.. lahat nga ng picture ko sa nursery mag partners kami. Ayaw ko daw sumayaw pag di kami partner... mag ta-tantrums ako at si Barry din ma ta-tantrums pag hindi kami ang mag partner. Ang sweet di ba? kaya lang nabalita-an ko na bakla daw siya ngayon? ewan, di ko na siya nakita.

Tapos ito, Grade 1 ako nung first ako nagka crush. Ang gwapo niya mestizo, may class picture nga ako nun. Basta feeling high ako yung parang naka overdose ng cough syrup pag nakikita ko siya. Ewan kung saan na rin siya.

Meron nagkagusto sa kin nung grade four, di ko naman siya type pero alam ko kasi crush niya ako kaya flattered syempre. Pinakita ko nga siya panty ko dahil ewan ko kung bakit ko pinakita hahaha! kaming dalawa ng bestfriend ko dati si Augustine pinakita namin yung panty namin sa kanya. Ang swerte naman nya ano?

Pasensya na wala akong masyadong matan-daan. sabi ng my selective amnesia ako!

Actually meron akong crush from Grade 5 to college. Neighbor namin dati...crush na crush ko yun. Siya ay si A ang aking man of my dreams hehehe. Nung highschool ina-abangan ko out nya para makita ko siya. Pag nakikita ko naman siya pa as if akong hindi ko siya pinapansin. Puppy love nga talaga... at lahat ng panaginip ko ay siya lamang :P. Ang weird din kasi yung parents nya at parents ko medyo close tapos kami hindi nagpapansinan. Sila kasi tinutukso kami kaya ayun ayoko na siya pansinin at baka ma obvious na pinagnanasahan ko siya. Pati mga tshirts nya memorize ko, plate number ng kotse memorize ko rin! hangang ngayon pag nakakita akong pagong na kotse tinitingan ko pa rin yung plate number at laking tuwa ko pa naman pag nakikita ko. pag hindi siya nakatingin sa akin tinititigan ko siya pag nahuli nya akong nakatingin, pa as if akong nagbibilang ng butiki. Ganito kasi yun, every afternoon pag dadating na ako sa guard house ng village namin tatawag ako sa bahay at papakuha ako sa sidecar namin. Siya rin papakuha siya sa motor nila. Minsay nagkakasabay kaming mahintay sa sundo namin, tumatalon na yung puso ko. Pero ayun para hindi obvious di ko siya pinapansin. Actually 3 silang mag kakapatid di kami nagpapansinan. Ewan ko nga ba kung bakit. Dahil pag may party naman sa bahay invited sila lahat tapos mag hi hello lang kami at pagkatapos nun balik to di nagpapansinan.

Kinuha nya akong grad ball partner, na sa laking tuwa ko napasigaw ako! Sana hindi nya yun narinig dahil kakahiya namin obvious na obvious na na may crush ako sa kanya. Hindi ako makatulog masyado the night before his grad ball, eka nga para akong ikakasal whole day my butterflies in my stomach ako. Hindi ako makakain masyado at nagka lbm ako sa kaba! Di ko na nga matan-daan yung night na yun sa nerbyos ko. Pero sabi nya kamukha daw ako ng mama ko grrr! kakainis naman o! mas maganda naman ako. tapos sumayaw kami sweet dance. Floating in heaven, grabe ang kabug ng aking dibdib hiya nga ako baka kako narinig nya, shivers up my spine ang narandaman ko nung hinawakan nya kamay ko.3rd year highschool nga pala ako nung kinuha ko siyang gradball partner. natulog ako that night na naka smile. Sadly, lumipat kami ng tirahan, college na din siya at hindi ko na siya makikita na nag-aabang ng jeep.

Pero before kami lumipat, tinawagan ko muna siya este si mama pala ang tumwag sa mama nya na kung pwede mag grad ball partner kami. My turn na naman para ma invite ko siya. HIndi ko kery kasi na ako ang tatawag, alam ko mag qui-quiver boses ko at baka himatayin nako sa nerbyos. Ganun rin, hindi ako makatulog, tapos nagka lbm dahil sa nerbyos. Hindi ko na matandaan kung ano yung nangyari .. basta may picture kami na yung kamay nya parang nakayakap sa kin. Nasa closet ko to ngayon. Yung kaibigan ng cousin ko ay mag cousin sila (gets nyo ba), at merong picture yung cousin ko. pina blow up ko nga at ginunting ko nilagay ko sa aking diary. Naghati nga kami ni Georgia sa picture dahil crush nya yung isang kapatid naman.

Nagkita-kita kami minsan college pero di pa rin nagpapasinan! Ang weird namin talaga. Excited nga akong pumunta sa engineering building dahil may chance na makita ko siya. Hangang ngayon natutuwa pa rin akong makita siya.. unrequited love kasi. haha! Pero no feelings na ha... natutuwa lang akong sa mga kagagahan ko noon ng dahil sa kanya. Napahaba ko tuloy yung kwento tungkol sa aking one and only super crush.

'till next installment na naman. Sabi ko na nga ba hahaba. Hindi ko alam ma ma-ca-carried away pala ako sa pagkwento ng puppy love ko.

Kauna-unang tagalog post

*** Written on 3/31/2005, ignore posted date***

Dahil 3 buwan na ako dito sa Manila, at mukhang matatagalan pa kami dito magpo-post ako gamit ang ating pambansang wika. Pasensya na at ang pinakasimpleng mga salita lang ang gagamitin ko at yung espelling ay naku baka mali rin , lalo-lalo na yung grammar dahil 2nd year college pa yung last na nag-aral ako nito at walang silbi din yun dahil natutulog lang po at nangongopya ako sa ka-klase. Ha-halo-an ko din ito paminsan-minsan nang englis na mga salita dahil malamang hindi ko na alam ang tagalog version nito.

Isa ring rason na tagalog ito dahil nai-inis at nakakaloka itong asawa ko, palagi nyang kino-korek yung grammar ko minsan ang sarap sunugin nang kanyang buhok dahil ang KULIT!

Babala lang, wag nyo na tong basahin dahil wala rin tong kwentang blog. wala lang akong magawa ngayon at nai-inip ako.

Pinapraktis ko ngayon, ang ang mga salitang may ending na "cle" , dapat "kel" ang pagbigkas hindi "kol". Halimbawa, tricikel hindi tricikol, choco krinkel, gogel, bukel? hehehe at nako minsan matigas parin yung pagka-pronounce ko. kinorek nga ako nang asawa ko nung bago pa lang ako dito dahil lahat nang tao miski driver o nagtitinda nang kendi sa gilid ay ginagamitan ko nang po "Ay di pala ganon" so ngayon medyo marunong na akomg gumamit nang po at ho.

~~~~~~~

kakainis! Ngayong lunch pumunta ako sa Jollibee at nag take-out nang burger at fries. Pagdating ko sa ofis, tiningnan ko yung burger walang patty. Grrr! ang init pa naman ngayon sa labas!

~~~~~~~

..abangan na lang ang susunod na kabanata dahil nawala na ako ng ganang magsulat dahil sa Jollibee na yan.

Undecided (Pensive mood again)


**** Sometime in 2005 -- blogspot why aren't you keeping the edit history. Why? why?****
*** Still holds true today!!!!! nothing has changed ***

I really think feel that I'm in the wrong field of work. Have you read about the shopaholic series by Kenzie? I loved the book because it reminded me of my present predicament.
I am pretending to know a lot about my current job when the truth is, I don't know a hoot. Oh boy! I'm in trouble. Today, we were asked to do a certain task to which 'til now left me groping in the dark.
The trouble with me is that I don't even know what I really want to do. I graduated high school not knowing what course to take. As far as I can remember, I didn't have dreams of becoming a doctor, lawyer, journalist or any high profile job for that matter. Heck, I can't even remember what I always wanted as a child. All I wanted was to dress up and work in a corporate office, signing documents. Simple lang naman ang dream ko hehehe.

Everybody expected that I would follow the footsteps of my mother and become a nurse. Yes, I don't fear needles, I can even tolerate "yucky stuffs" but seeing my cousin studying and memorizing those weird and hard to pronounce terms not to mention the thickness of those books turned me off. I also pity my patient because I'm Ms. Forgetful and Ms. Careless so I might just give him/her the wrong dosage or leave the equipment inside his internal organs which would lead to death of course.
I was going to enroll in accountancy because I wanted to become a teller and count all those money (how lame was I?) but got dissuaded by my best friend in taking up my current course. I hated my course by the way. Of course, I wasn't any good at it.

If I were to go back, what course should I have taken? I honestly don't know. I actually wanted to take up fine arts (I thought I had talent but it was pure imagination) but job after graduation would be too difficult to find. Teacher? No way Jose! I have stage fright.

When I took the programming course, I actually hated it. As it was the "in" thing for my batch mates, and my bf was very passionate about it, I psych myself to like it. I actually liked it. As it was not my passion I got disheartened because I could not get into the groove and just be good at it.
Sigh! I just want to find something I'll be good at. How hard can that be?

Tuesday, October 27, 2015

The Missing Piece


*** Originally published in 2004 ***

Ria and I were talking about relationships the other night. We agreed that in a relationship, there would always be someone who will play the field while the other one would remain steadfast in his/her love and devotion.

My point is one partner will always look for the missing 10%. I read somewhere that the top reason why a marriage would not turn out right was because one would always look for the missing 10%.
I am not ashamed to admit that I was once this someone. I was never satisfied with my relationship, I felt that I needed and deserved more. For one, my bf (now fiancĂ©) was never the romantic type and being the dreamer that I am wished for the moon and stars. It didn’t help that one of my friend had a very romantic bf (ring in a paper rose, rose in bed and other sweet stuff). I was green with envy then.

I admit there was one time when I was almost at the point of breaking up the relationship because there was someone who was pursuing me with all the chocolates and promise of flowers.

I learned the hard way but I’m glad I went through all that because I got to accept the man I will forever be spending my life with. To hell with that missing 10%, I have here with me the remaining 90% and for me that’s near enough to being perfect.